Biyahe ng pag-iwan

ni Soleil

Delikado, sabi ng mga eksperto

Ngunit naririto pa rin kami, naglalakbay

Lulan ng isang sasakyang kakarag-karag

Patungo sa kung saan.

Aniya habang nagmamaneho:

“Ligtas tayo, ‘wag kang matakot.”

Habang ako nama’y nakatanaw

Sa kulay abong mga ulap; sa itim na hamog

Na nagpapasikip sa aking loob.

“Ligtas ka riyan,”

Aniya habang pinabababa ako ng sasakyan

Malamig at nakapangingilabot ang kawalan,

At ang hanging humahaliw sa aking buhok.

Ngunit mas nakapangingilabot

Kung paano niya ako sinarhan ng pinto.

Tumalikod siya saka humarurot na nang tuluyan

Ako’y iniwan, pinabayaan

Hinayaang sumayaw sa kamay ni kamatayan.